Τη νέα εικαστική της πρόταση εκθέτει η Νικολέττα Παπαμιχαήλ στη Γκαλερί Κυπριακή Γωνιά στη Λάρνακα. Πρόκειται για μια σειρά ζωγραφικών έργων εμπνευσμένων από τη γενέτειρα της τη Λάρνακα, τις παιδικές αναμνήσεις και την παρούσα της ζωή.

Η ίδια αναφέρει για αυτή τη σειρά:

«Η Λάρνακα αφετηρία των αναμνήσεων, απλές σκηνές με οικογένεια φίλους, που ανακυκλώνονται και έρχονται να με βρουν σε μια ηλικία που όλα έχουν μια άλλη εξήγηση, μια άλλη γεύση, ένα άλλο νόημα. Μέσα στην χαοτική πρακτικά και συναισθηματικά ρουτίνα, σταθερές άγκυρες ο χώρος που μεγάλωσα, η πόλη που ζω τώρα, οι κοντινοί μου…»

«Ακόμα σκέφτομαι πως …όταν έχεις παιδί νιώθοντας κι εσύ ακόμα παιδί, η συναισθηματική φόρτιση είναι διπλή, οι ανάγκες είναι αλληλένδετες και αλληλοσυγκρουόμενες. Η Λάρνακα γίνεται καταφύγιο, εξοχή, εκεί που ήταν το σπίτι και η ασφάλεια μου. Ανήκει όμως σε ένα παρελθόν που δεν έρχεται…»

Γράφει γι αυτήν η επιμελήτρια της έκθεσης Μαρίζα Παρτζίλη:

Επιστροφή/The Art of Coming Home

Το έργο της Νικολέττας Παπαμιχαήλ είναι βαθύτατα προσωπικό, μια ζωντανή ταπισερί πλεγμένη από τα νήματα της μνήμης και της εμπειρίας. Κάθε κομμάτι είναι σαν μια σελίδα από ένα προσωπικό ημερολόγιο, που αποτυπώνει αποσπάσματα μιας προηγούμενης ζωής και συναισθήματα πολύ περίπλοκα για να εκφραστούν με λέξεις.

Στο εργαστήρι της, περιτριγυρισμένη από τα υλικά, τα προσωπικά της αντικείμενα, τις φωτογραφίες και τη διαρκή παρουσία των δημιουργιών της, η εικαστικός επανασυνδέεται με τον εαυτό της, με τον εσωτερικό της κόσμο. Το εργαστήριδεν είναι απλώς ένας χώρος εργασίας. Είναι ένα καταφύγιο, ένα μέρος όπου οι αναμνήσεις μεταμορφώνονται σε τέχνη και όπου τα όρια μεταξύ παρελθόντος και παρόντος θολώνουν, επιτρέποντάς της να χάνεται στην πράξη της δημιουργίας.

Ο χώρος γίνεται μια πύλη στο εσωτερικό της τοπίο, όπου μπορεί να αντιμετωπίσει, να συμφιλιωθεί και τελικά να ξεφύγει από το βάρος της καθημερινότητάς της. Μέσα από αυτό το καλλιτεχνικό ταξίδι, το εργαστήρι εξελίσσεται σε έναν ιερό χώρο προβληματισμού και κάθαρσης, όπου τα όρια μεταξύ μνήμης και φαντασίας θολώνουν, γεννώντας έργα που αντηχούν βαθιά συναισθηματική αλήθεια.

Η πόλη στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε γίνεται το σκηνικό της καινούργιας της δουλειάς. Τα οικεία για την εικαστικό πρόσωπα, τα αντικείμενα του παρελθόντος,καταγράφονται με την ελευθερία στην χειρονομία, η οποία διατρέχει το σύνολο του έργου της, χωρίς καμία προσπάθεια για εξιδανίκευση. Σε αρκετά από αυτά κυριαρχεί το νερό, στοιχείο που παραπέμπει στην κάθαρση, στην μη στασιμότητα, στον αέναο κύκλο. Η ροή του νερού αντιπαραβάλλεται με την ροή των συναισθημάτων, συμβολίζει την μνήμη και τον χρόνο. Σε αυτό το πλαίσιο, το νερό υπερβαίνει τις φυσικές του ιδιότητες και γίνεται μια πολύπλευρη μεταφορά που χρησιμοποιεί η καλλιτέχνης για να εξερευνήσει και να εκφράσει οικείες πτυχές του εσωτερικού της κόσμου.

Η έκθεση θα εγκαινιαστεί την Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου στις 7:00μμ από το Δήμαρχο Λάρνακας κ.Αντρέα Βύρα.

Κυπριακή Γωνιά
6-21 Σεπτεμβρίου
Δευτέρα-Παρασκευή 10:00-13:00 και 16:30-18:00
Σάββατο 10:00-13:00

Text in English below

=========================

H νέα μου δουλειά, πηγάζει από μέσα μου, όπως και οι προηγούμενες, από βιώματά μου, που όμως έχουν να κάνουν με την παρατήρηση κοινωνικών και ψυχολογικών καταστάσεων που με επηρεάζουν. Μέσα από τη δουλειά μου θέλω να εμπνεύσω άτομα που νιώθουν κάτι κοντινό και είτε αισθηματικά, είτε αισθητικά, βρίσκονται κάπου εδώ…

Οφηλία
Το κορίτσι. Χθες

Πώς είναι δυνατόν ο έρωτας να φέρνει τόση θλίψη;
Κάθε φορά που βίωσα την απώλεια του έρωτα, έζησα λίγη Οφηλία.

Οφηλία. Η γυναίκα σήμερα.
Ο έρωτας δεν χάνεται,
ναι, τα πρόσωπα αλλάζουν.
Ακόμα και αν δεν υπάρχουν όμως;

Ο έρωτας είναι συναίσθημα που δεν απευθύνεται σε άτομο, η λίμνη μπορεί να γίνει καθρέφτης, πόρτα, άλμπουμ, που αντί για τάφος να είναι ένα πέρασμα στο μυστικό εαυτό σου. Εκεί θα ερωτευτείς, εκεί θα βρεις το επόμενο σου βήμα.

H λίμνη βρέθηκε πρώτη…
Έπειτα ήρθε η Οφηλία, να με θυμίσει αυτά που ήθελα να πνίξω μέσα
Αυτά που ήθελα να αφήσω πίσω,
Αυτά που θα κρατούσα, πώς…
Ο έρωτας υπάρχει πάντα, από πάντα.
Το άτομο έρχεται μετά, μα κάποτε και όχι.
Να του δώσει πνοή, ήχο, μυρωδιές…
Όταν τελειώσει, ή χαθεί, η μορφή αλλάζει,
Αλλάζει και η ουσία.
Αυτό μου είπε
Όταν βούτηξα εκείνη τη μέρα να τη συναντήσω…

===========================================

My new work -like the previous ones- is taken from my experiences, the ones that are related to observing the social and psychological situations that affect me.
Throughout these new paintings I am to inspire people who feel something similar, and, either sentimentally or aesthetically, they are somewhere near here…

Ophelia
The girl. Yesterday.
How is it possible that love can bring so much sorrow?
Every time I experienced the loss of love, I tasted some Ophelia.

Ophelia. The woman, today.
Love does not die.
Yes, faces can change, what if they don’t even exist?

Love is not a feeling that refers to a person, the Lake can become your mirror, a door, an album,
Which-instead of a grave, will become the pass to your secret self. There, you will fall in love. There, you will find your next step.

I found the Lake first.
Then, Ophelia came, to remind me of all I wanted to drown inside it.
Things I wanted to leave behind
Those I want to keep, and how …
Love exists since always and forever.
It might appear in a person one day- but sometimes, never-
To give it sound, odour, breath,
When it’s finished, or gone,
The shape changes, as the substance will
This is what She said,
The day that I jumped in the Lake to meet her…

Αγαπημένα μέρη, μνήμες ξεχωριστές, εικόνες που δεν σβήνει ο χρόνος, μυρωδιές που ζωντανεύουν τις αισθήσεις, δωμάτια με πρόσωπα που μένουν στο μυαλό, το κόκκινο λουλούδι στα μαλλιά της όμορφης Σπανιόλας θυμίζει τα βράδια που γύρω από το τραπέζι στόματα χαμογελαστά γευόντουσαν γλυκό κρασί και μιλούσαν για αυτά που μόλις έζησαν ή θα ζήσουν.

Απόψε στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος

She's been there

Η εικαστικός Νικολέττα Παπαμιχαήλ εκθέτει... χώρους, στιγμιότυπα, ανθρώπους

A touch of positivity

Passing through changing times has made one artist look back on the places and people who are important to her.
ZOE CHRISTODOULIDES meets her

Σε χώρους όπου υπήρξε,πραγματικά, φανταστικά ή και συναισθηματικά μας ξεναγεί, με τα έργα της, η Νικολέττα Παπαμιχαήλ στη Γκαλερί Διάτοπος, στη Λευκωσία

Artist Nicoletta Papamichael presents her new series of drawings and paintings under the title “ I’ve been there ” at the Center for Contemporary Art DIATOPOS. The exhibition will be inaugurated on Wednesday, October 5 at 8 pm.