Text in English below

=========================

H νέα μου δουλειά, πηγάζει από μέσα μου, όπως και οι προηγούμενες, από βιώματά μου, που όμως έχουν να κάνουν με την παρατήρηση κοινωνικών και ψυχολογικών καταστάσεων που με επηρεάζουν. Μέσα από τη δουλειά μου θέλω να εμπνεύσω άτομα που νιώθουν κάτι κοντινό και είτε αισθηματικά, είτε αισθητικά, βρίσκονται κάπου εδώ…

Οφηλία
Το κορίτσι. Χθες

Πώς είναι δυνατόν ο έρωτας να φέρνει τόση θλίψη;
Κάθε φορά που βίωσα την απώλεια του έρωτα, έζησα λίγη Οφηλία.

Οφηλία. Η γυναίκα σήμερα.
Ο έρωτας δεν χάνεται,
ναι, τα πρόσωπα αλλάζουν.
Ακόμα και αν δεν υπάρχουν όμως;

Ο έρωτας είναι συναίσθημα που δεν απευθύνεται σε άτομο, η λίμνη μπορεί να γίνει καθρέφτης, πόρτα, άλμπουμ, που αντί για τάφος να είναι ένα πέρασμα στο μυστικό εαυτό σου. Εκεί θα ερωτευτείς, εκεί θα βρεις το επόμενο σου βήμα.

H λίμνη βρέθηκε πρώτη…
Έπειτα ήρθε η Οφηλία, να με θυμίσει αυτά που ήθελα να πνίξω μέσα
Αυτά που ήθελα να αφήσω πίσω,
Αυτά που θα κρατούσα, πώς…
Ο έρωτας υπάρχει πάντα, από πάντα.
Το άτομο έρχεται μετά, μα κάποτε και όχι.
Να του δώσει πνοή, ήχο, μυρωδιές…
Όταν τελειώσει, ή χαθεί, η μορφή αλλάζει,
Αλλάζει και η ουσία.
Αυτό μου είπε
Όταν βούτηξα εκείνη τη μέρα να τη συναντήσω…

===========================================

My new work -like the previous ones- is taken from my experiences, the ones that are related to observing the social and psychological situations that affect me.
Throughout these new paintings I am to inspire people who feel something similar, and, either sentimentally or aesthetically, they are somewhere near here…

Ophelia
The girl. Yesterday.
How is it possible that love can bring so much sorrow?
Every time I experienced the loss of love, I tasted some Ophelia.

Ophelia. The woman, today.
Love does not die.
Yes, faces can change, what if they don’t even exist?

Love is not a feeling that refers to a person, the Lake can become your mirror, a door, an album,
Which-instead of a grave, will become the pass to your secret self. There, you will fall in love. There, you will find your next step.

I found the Lake first.
Then, Ophelia came, to remind me of all I wanted to drown inside it.
Things I wanted to leave behind
Those I want to keep, and how …
Love exists since always and forever.
It might appear in a person one day- but sometimes, never-
To give it sound, odour, breath,
When it’s finished, or gone,
The shape changes, as the substance will
This is what She said,
The day that I jumped in the Lake to meet her…